ایرج نیازآذری/ پس از کلنگ زنی طرح انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی  ایران – نه کشور دیگر- موج  وسیعی از انتقادات  متوجه آن شد. بسیاری از صاحب نظران ملی و استانی نسبت به پیآمدهای اقتصادی ،زیست محیطی ،فنی ،اجتماعی ،سیاسی ،اعتباری و اجرایی طرح ابراز نگرانی نمودند.در طول یک هفته اخیر اکثر قریب به اتفاق رسانه های کشوری و استانی  در باره چرایی و الویت طرح مزبور قلم فرسایی کرده اند. به جرات می گویم  تاکنون در باره هیچ مسئله ایی به این  اندازه  در مازندران وفاق و هم صدایی شکل نگرفت . پرسش اساسی  اینجاست که چرا قاطبه نخبگان،مردم ورسانه های مازندرانی با اجرای چنین طرحی مخالفت کرده اند .آیا مازندرانی ها  اساسابا پیشرفت و توسعه موافق نیستند؟. آیا مردم مازندران علاقمند به برخورداری سایر استان هااز مواهب خدادادی نمی باشند؟. آیا حس وطن دوستی و تعاون در مازندران کم است.؟

بی تردید هر انسان منصفی به این پرسش ها پاسخ منفی می دهد چراکه مردم مازندران در طول تاریخ ودر برهه های حسا س ثابت نموده انده که انسان هایی شریف،مهما ن نواز،خیر ،ایثارگر ،متدین و میهن پرست هستند. مردم غیور و مومن مازندران در زمانی که کشور با خطر یا تنگنایی مواجه می شد پیشتاز و خط شکن بوده اند. در انقلاب ،در دفاع مقدس ،بازسازی ،مدرسه سازی ، خیرخواهی ،کمک به آسیب دیده گان حوادث غیرمترقبه و صحنه های مختلف  سیاسی و اجتماعی. شاهد متقدم مطالب پیش گفته شخص آقای احمدی نژاد است که بزرگواری مردم مازندران را ستود و برویژگی های بارزاین دیار صحه گذاشت.

با این توصیف چرا در حق مردم مازندران جفا می شود؟ چرا امنیت مازندران را به خطر می اندازید.؟  چرا به نصایح و تذکرات مشفقانه کارشناسان توجه نمی کنید!. آیا  این مزد بزرگواری و تدین مازندرانی های مظلوم است !.که باید هزینه تصمیمات غیر کارشناسی دولت و سکوت نهادهای نظارتی را بدهند.

دریای مازندران چون نفت جنوب سرمایه ملی و  برای همه ایرانیان است. اما  آیا تاکنون برای استفاده بهینه از این نعمت خدادادی قدم اساسی برداشته شد؟  آیا معادل  یک درصد سرمایه گزاری صنعت نفت وگاز برای سواحل مازندران  اعتباری تخصیص داده شده است. چرا طرح های آبی مازندران با کمبود بودجه مواجه  می باشد  اما برای طرحی که اجراشدن محل تردید است هزاران میلیارد بودجه در نظر می گیرند.

تکمیل  طرح های نیمه تمام  منابع  آبی  در مازندران  بیش از اینکه  ارزش درون استانی داشته باشد افزایش دهنده  تولید ملی در بخش کشاورزی و کمک به صنعت گردشگری و صنایع مازندران است که متاسفانه از کم آبی در خطرند!. کشاورزی مازندران از بی آبی و واردات بی رویه در حال مرگ است و صنایع نیمه جان استان هم  با کمبود های مختلفی دست وپنجه نرم می کند.

واقعا برای افکار عمومی قانع کننده نیست که این تبعض مسلم را بپذیرد. چرا  مسوول امنیت ملی کشور دارد امنیت مردم یک استان را بخطر می اندازد. در عحبم که نقش نهادهای نظارتی در تحلیل وضیعت محیطی چگونه است که علیرغم همه مخالفت های درون استانی  یک تصمیم غیرکارشناسی امنیت یک استان را تهدید می کند ولی کسی گوشش بدهکار اعتراض مردم و نخبگان نمی باشد!.

در پایان سکوت و همراهی استاندار  مازندران را با این تبعض آشکار و ظلمی که در حق مازندرانی ها می شود را به وجدان های بیدار و روز رستاخیز می سپاریم.